-Bana bir masal anlat, bu güzel gün batımında.
-Sence de masal anlatılacak yaşı çoktan geçmedin mi?
-Kimse masal anlatılacak yaşı çoktan geçemez.
-Yine de 25 yaşında birine anlatılmaz bence.
-25 çok mu?
-Az mı?
-Çok, değil mi? Yine de bir masal anlat bana bugün. Güzel olsun. Mutlu olsun. İçinde hep mutluluk olsun. Ama İstanbul olmasın.
-İstanbul bugün sevmedi mi seni?
-Hayat bugün sevmedi beni. Hep güzel şeyler olsun içinde. Kötü adamlar olmasın. Kötü hayatlar olmasın. Acı da olmasın. Hayallerimizdeki gibi olsun.
-Bizim hayallerimizdeki gibi mi?
-Hepimizin hayallerindeki gibi.
-Hepimizin hayalleri var mı?
-Bilmem. Ama önemli olan o değil. Önemli olan, eğer hayallerimiz yoksa biz var mıyız?
Durdu. Etrafına baktı. Sanki son kez seyreder gibi hafızasına kazıdı gördüklerini. Son bir kez, çekip gitmeden önce bu dünyadan son bir kez, şükretti bir güneş batımı daha izleyebildiği için.
