"En çok da her şey iyi gidiyormuş gibi göründüğünde dikkatli ol." demişti. "Eğer bir şeyler, hayalindeki gibi başladıysa, hayatının en büyük hayal kırıklıklarından birine hazırla kendini."
Gözlerimi kapattım, hayallerimin gözyaşlarımla akmasını izledim. Haklıydı aslında. Çoğu zaman haklıydı zaten.
Bir yerden, bir zamanlar, "Eğer çok istersen gerçekleşir." diye bir şey duymuştum. Yanlış. Eğer çok istersen sonunda gözyaşlarınla parçalarsın hayallerini.
Ama o haklıydı. Her şey hayal ettiğim gibi gidiyordu, tek başıma sokağın ortasında ağlamadan bir kaç saat önce.
Bu bir veda. Uzun zamandır kabullenemediğim bir veda.
Bir kapının kapanışı, aslında. Çünkü bu kapıyı tamamen kapatmak zorundayım. Çok küçücük bir aralık bile kalırsa, aklımı oradan süzülen ışıktan alıp hayatıma devam edemem. Eğer bugün umudumu bırakmazsam, yarın umut edecek bir hayatım olmayabilir.
Things will happen while they can
I will wait here for my man tonight
It's easy when you are big in Japan
Güneşin doğuşunu da izleyebilirdik, birlikte. Yan yana, dostça ve iki küçük çocuk olarak. Ve aynı aynı günün batımında arkamızı dönmemiz yeterdi sadece.
