"Geleceği yitip bitiren, geçmişin ele avuca sığmaz ilerleyişidir. Bu sözü, pişmanlıklarından pişman olduğun zaman anlayacaksın."
Ne diyeceğimi bilmiyorum. Ne hissedeceğimi bilmiyorum. Elimde bir geçmiş var. Bazı hatıralar... Bazı görüntüler... Bir koku var... Bir de ses... Bir kelime belki, duymaya çok alıştığım...
Bazı şeyler çok sonra anlam kazanır. Bazı hatıralar, şarap gibi, yıllandıkça değerlenir.
Bir kitap bittiğinde, karakterler ölür.
Aynaya baktığımda babamı görüyorum bazen. Son 18 yıldır onun gibi olmamak için uğraşıyorum. Yine de her gün ona daha fazla benzediğimi fark ediyorum. İroni böyle bir şey sanırım.
Yüzüme baktı. Bu yüz ifadesini biliyorum. Bir şeyleri yüzüme çarpıp bütün dünyamda yankılanmasını sağlayacak bir şeyler yapmak üzereydi.
Güzel şeyler de yazıyorum bazen. Genellikle, geçmişi unutmaya çalışırken yazıyorum. Sonra yazdıklarımla iyice kazıyorum beynime. Çoğunlukla yazdıklarım çöp tabi, o ayrı.
Başka yer, başka zaman. Hayatımın özeti sanırım.
