Artık yokum. Bir şeyler oldu. Başka biri gibiyim. Biraz değiştim. Biraz öldüm. Ve öldüğünü sandığım bir şeylerin hala içimde olduğunu fark ettim.
Birine anlattım hikayemi. "Olur öyle." dedi. "Ben de çok sevmiştim. Geçti ama. Arada insanın başına geliyor böyle şeyler."
Hayata biraz geç kalmışım gibi. Biraz da umudum kırılmış olabilir. Ama alışığım. Çok kırıldım zamanında.
İnsanlar gelir, gider. Yağmur yağar, durur, sonra tekrar başlar. Toprak kokusu sarar etrafı. Yaşayanlar gidenleri düşünür. Kalanlar, ölenleri...
Bilerek yanlış yazdım. Klişe olmamak lazım. Aslında yanlış yazmadım. Aynı anlama çıkıyor sonuçta.
Sen orada, ben burada... Siz orada, biz... Biz olmadık ki hiç. Çok klişe.
Bir gün klişeden ölürüm diye korkuyorum. Bazen kafamda sadece klişeler oluyor. Kendi cümlelerim olmuyor. Zaten kendi cümlelerim hiç olmadı. Başkalarının kelimelerini, başkalarının cümlelerini kurmak için kullanıyorum.
Bu da bir öz eleştiri oldu. Yersen...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder