Benim şehrimde yıldız bile yok. Sadece aptal insanların aptal binalarının aptal ışıkları. Sanki birileri yıldızları görmemizi istemiyormuş gibi. Sanki hak etmiyormuşuz gibi. Sanki yasakmış gibi, geri kalan bütün güzel şeyler gibi. Gökkuşağı gibi...
Bütün hikayeler yarım mıdır? Bir hikaye ne zaman biter? Bir umut ne zaman söner? Bir insan ne zaman vazgeçer? Ya da bir insan vazgeçtiğinde bir hikaye biter mi? Ve en önemli soru; özlemek, unutmanın neresinde?
İçimde kötü bir his var. Aslında içimde hep kötü bir his var. Eğer gerçekten kötü şeylerin olacağına inanırsan muhtemelen kötü bir şey olur. Ya da kötü bir şey her zaman olur ama sen olacağını düşünürsen sadece haklı çıkmış olursun.
Büyük bir şehrin merkezinde yaşamayı özlüyorum ama küçük bir şehirde sakin bir hayat yaşamak istiyorum. Evleneceğim yaşı çoktan geçtim, çocuk özlemi çektiğim zamanlardayım.
Bir kere de olsa gerçek bir şey söyleyebilmek isterdim. Anlamı olan bir şey. Birilerinin hayatında bir şeyleri değiştirebilecek güzel bir söz belki. Belki de sadece boş duvarlara karşı bir itiraf. Ama gerçek bir cümle sadece...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder