Bugün 4 Kasım 2013. Hiçbir şey anımsatmıyor bana.
Yine bir Cem Adrian şarkısı ve dolu bir küllükle karşınızdayım.
Aslında karşınızda değilim tabi ama konumuz bu değil.
Konumuz her zamanki konu.
Yani ben. Yani kendimi arayışım. Hatırladığım ama hissetmediğim şeyler.
Kaybettiğim duygularım.
Kendimi oyun, dizi, çizgi-roman üçgenine nasıl bıraktığımı hala anlayamam.
Neden bu kadar asosyal oluşum.
Neden kendimden nefret ediyor olmam.
Çözemediğim, çözebilmeyi artık umamadığım konular yani.
Kafamın içindeki karışıklık.
İçinden çıkamadığım, sadece yazabildiğim ya da yazmaya çalıştığım şeyler.
Cesaretimi nerede kaybettiğim.
Doğru olduğuna inandığım şeyleri savunmaktan ne zaman vazgeçtiğim.
Çocukluğum. Ve kendimi gördüğüm bazı çocuklar.
Neden hep Cem Adrian dinliyor olmam.
Neden her şeyin ters gittiği değil. Neden hiçbir şeyi düzeltmeye çalışmıyor olmam.
Neden savaşmak vazgeçmiş olmam.
Neden insanları kaybediyor olmam değil. Onlar giderken neden sadece izliyor olmam.
Neden ailemi sevmiyor olmam değil. Neden sevmeye çalışmıyor olmam.
Yine her zamanki gibi bir sürü cevapsız soru.
Neyse ben kaçıyorum.
Şimdilik.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder