-Hiç dünyadan intikam almak istedin mi?
+Evet. Hem de bir çok kez.
-Peki ne yapıyorsun bu duyguyu hissettiğinde?
+İnsanları üzüyorum ya da üzmeye çalışıyorum. Ben mutsuzken insanların mutlu olmasına dayanamıyorum.
-Peki sonra?
+Onları üzdüğüm için daha çok üzülüyorum. Bazen biri çıkıyor karşına. "Bu sefer mutlu olabilirim." diyorsun. Ama bu sefer de o üzüyor seni.
-Yani ya birini üzüyorsun, ya da biri seni üzüyor, öyle mi?
+Her zaman isteyerek olmuyor. Bazen biri sevdiğini söylüyor sana, ama sen sevmiyorsun onu bazen de sen birini seviyorsun o sevmiyor seni. Bazen de sadece mutsuz birine denk geliyorsun ve senin üzerinden hayattan intikam almaya çalışıyor. Seni üzerse mutlu olacağına inanıyor. Hepimiz aynıyız yani aslında.
-Yani hiçbirimiz mutlu değiliz.
+Hayır, bazılarımız mutlu. Mutsuz olanlar olarak hepimiz aynıyız. Aynı şeyleri hissedip, aynı şeyleri yapıyoruz.
-Peki bundan kurtulmak istemiyor musun?
+Herkes bundan kurtulmak ister. Neden, bir yolunu mu biliyorsun?
-Değişir.
+Neye göre?
-Beni sevip, sevmemene göre. Beni seviyor musun?
+Ama sen...
-Biliyorum, ama düşündüm bu konu üzerinde. Ne istediğime karar verdim.
+Ne istiyorsun?
-Yanında olmayı.
+Yani seviyorsun beni.
-Evet, seviyorum.
+Belki de artık ben bile mutlu olabilirim.
-Artık "Belki" yok.
+Doğru, artık yok. Bundan sonra "Biz" varız çünkü.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder